Mariusz Świerk trenerem koszykówki jest od ponad 15 lat. Przygodę z tym sportem rozpoczął w Sokołowie Podlaskim. Później pracował w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Warszawie i kilka lat w Wołominie. Podczas swojej kariery trenerskiej prowadził zespoły we wszystkich kategoriach wiekowych. Pracował również z reprezentacją Polski U-16 i U-18. Mariusz Świerk prowadził także seniorskie zespoły ligowe, ale jak sam mówi „krótko gdyż stwierdziłem, że więcej jestem w stanie dać najmłodszym”. Obecnie wrócił do Sokołowa Podlaskiego, gdzie prowadzi zespół dziewcząt. W ubiegłym roku przebywał na stażu w Stanach Zjednoczonych, podczas którego odwiedził wszystkie szczeble szkolenia, począwszy od szkółek dla najmłodszym, poprzez drużyny uniwersyteckie, a kończąc na zespołach NBA.

Skorzystałem bardzo dużo! Cały pobyt w USA spędziłem na halach. Przypatrywałem się pracy z dziećmi, młodzieżą, na uniwersytetach i w klubach NBA. Dzieliłem się z trenerami swoimi spostrzeżeniami i wiedzą. Nauczyłem się bardzo wiele jeśli chodzi o prowadzenie treningu ale też zobaczyłem jak można fajnie motywować zawodników, jak patrzeć z innej perspektywy na problem. Nie niszczyć sportowca tylko właśnie do odbudowywać. To jest mój największy kapitał jaki tam osiągnąłem.

Zgadza się. Typowo amerykańskie podejście to skupianie się na plusach, a nie na minusach. Chodzi o to żeby starać się wyłapywać u zawodnika pozytywy a nie negatywy. Oczywiście te drugie też trzeba ukazywać i nad nimi pracować, ale przeważać mają pozytywy. Wszystkie rozmowy i sposób podejścia do problemów bardzo mi się spodobały. Musimy też wiedzieć kiedy należy rozmawiać z zawodnikiem. Staramy się nie kłócić i negocjować podczas treningu bo nie ma na to czasu. Rozmawiamy i rozwiązujemy problemy po treningu, indywidualnie. Musimy też właśnie wiedzieć kiedy rozmawiać i co powiedzieć indywidualnie, a kiedy i co przy drużynie. 

Wydaje mi się, że od zawsze w mniejszym lub większym stopniu starałem się pracować również nad tym aspektem. We mnie jest dusza artysty, pedagoga. Potrafię przyciągać do siebie dzieci i osiągać z nimi naprawdę dobre wyniki. I właśnie nie tylko te sportowe ale również wychowawcze. Stają się oddane treningom, a dodatkowo rosną na bardzo fajnych ludzi. Kilka lat temu do Polski przyjechał trener, który odnosił wielkie sukcesy w baseballu. Na palcach miał cztery pierścienie. Zdobywał mistrzostwa USA. W Polsce prowadził właśnie warsztaty mentalne. Polski Związek Koszykówki zaproponował mi żebym wziął w nich udział. Po trzech godzinach wykładu mówię do niego, że mam wrażenie, że 80% rzeczy, o których on wspomniał ja również stosuje. Odpowiedział: „Aby być dobrym trenerem trzeba się urodzić ze zdolnością bycia menadżerem, psychologiem i ty to masz, a inni muszę się tego nauczyć. Jednak nie wszyscy dadzą radę.” Ja właśnie jeszcze w USA szlifowałem swoje zachowania, poprawiałem niedoskonałości i pracuje z dziećmi właśnie na wzór amerykański. Każdy trener powinien wiedzieć, że wiedzy trzeba cały czas poszukiwać. 

A co człowieka bardziej motywuje? Nagroda czy kara? Powinniśmy stworzyć system nagród. Kary oczywiście też muszą być, w postaci dodatkowych ćwiczeń czy reprymendy słownej. Jednak musimy się starać żeby nie było  za dużo tych negatywnych informacji, bo wtedy dołujemy tych graczy. Oni zaczynają myśleć, że są słabi i do niczego się nie nadają. Na treningach są zdołowani a na meczach zestresowani i w konsekwencji nie dają nam tego co mogą dać. I to na pewno ich nie rozwija i niekorzystnie wpływa na cały zespół. Dla mnie młody zawodnik jest jak kwiat, o który trzeba dbać. Musimy go podlewać, ale nie za dużo. Nie można przecukrzyć ani przesłodzić. Jednak trzeba pamiętać, że pochwała jest na pierwszym miejscu. 

Trener powinien być wzorem dla swoich wychowanków, przykładem zakręconego pedagoga, człowiekiem wyrozumiałym,  przyjaznym i wesołym. Musimy pokazywać jak najwięcej emocji pozytywnych i wtedy zarażamy młodzież swoją radością. Pamiętajmy, że nasz smutek będzie niósł tylko nostalgię i rozczarowanie. Jeżeli spełnimy wszystkie te warunki to szkolenie będzie dla nas przyjemne, a przede wszystkim efektywne. 

Jasne. Każdy ma takie momenty. Jestem tylko człowiekiem. Jak każdy mam swoje zalety ale również i wady. Przychodzą czasami takie trudne chwile, ale staram się być odpowiedzialny. Obiecałem coś tej grupie i razem mamy osiągnąć założony cel. Zawsze w tych trudnych momentach patrzę na nie i zadaję sobie pytanie czy całe życie spędzę przy koszykówce. Myślę, że tak.