Program Siatkarskich Ośrodków Szkolnych to projekt w pełni profesjonalny, który współpracuje z wieloma specjalistami z różnych dziedzin. Oprócz trenerów, koordynatorów, statystyków, lekarzy nad dobrym przygotowaniem młodych siatkarzy i siatkarek pracują również fizjoterapeuci. Jednym z nich jest Przemysław Rosiński, na co dzień pracujący w MKS San Pajda Jarosław.

Od kiedy jesteś w programie SOS.  i jakie masz na jego temat poglądy?

W programie SOS. uczestniczę od dwóch lat, teraz mija 3 rok. Jestem z tego powodu bardzo zadowolony, ponieważ cenię sobie pracę z młodymi ludźmi. Program daje mi również możliwość współpracy z wybitnymi specjalistami. Z mojego punktu widzenia dzięki programowi na pewno zwiększa się świadomość na temat rozwoju motorycznego młodego zawodnika, poprawnej techniki wykonywania ćwiczeń oraz odżywiania zarówno wśród trenerów jak i sportowców. Sprzyja temu organizowanie różnych szkoleń i zamieszczanie przydatnych materiałów na stronie młodzieżowej akademii siatkówki.

W jakim wieku powinno się kierować młodych sportowców do fizjoterapeuty?

Moim zdaniem nie ma jakiegoś konkretnego wieku. Zawodnika powinno się skierować do fizjoterapeuty w momencie rozpoczynania przez niego treningów. Należy wtedy dokonać oceny postawy ciała oraz oceny funkcjonalnej, aby zdiagnozować problemy z jakimi boryka się zawodnik i ustalić dla niego program działania.

Dlaczego młodzieży, która objęta jest programem SOS. potrzebny jest fizjoterapeuta i jak często?

Na pewno jest potrzebny choćby dlatego, aby wspomóc proces rehabilitacji sportowca w przypadku nagłej kontuzji. Potrzeba fizjoterapeuty wynika też z tego, że siatkówka jako sport cały czas przyspiesza i staje się bardziej dynamiczna, co wiąże się z dużymi przeciążeniami. Dlatego potrzebne są działania prewencyjne wprowadzane przez fizjoterapeutę. Wymagana też jest ocena funkcjonalna, ponieważ gdy zawodnik z dysfunkcją rozpocznie treningi, to będzie ją tylko pogłębiał. Oczywiście w wyniku tej dysfunkcji prędzej czy później powstaną nowe. Ideałem by było, gdyby młodzież mogła korzystać z pomocy fizjoterapeuty codziennie, ale wiem, że technicznie jest to niemożliwe więc optowałbym za wizytą raz lub dwa razy w miesiącu.

Z jakimi dolegliwościami spotykasz się u młodzieży najczęściej?

Jeśli chodzi o urazy, to najczęściej spotykam się z uszkodzeniami palców dłoni, skręceniami stawu skokowego oraz wszelkimi kontuzjami stawu kolanowego. Natomiast kontuzje przewlekłe wynikające z dużych przeciążeń dotyczą kompleksu barkowego, kręgosłupa lędźwiowego i także stawu kolanowego.

Czego najbardziej brakuje młodym sportowcom? Może w treningach właśnie jest za mało ćwiczeń motorycznych?

Dokładnie. Tak jak wspomniałem wcześniej pomimo zwiększania świadomości na tematu rozwoju motorycznego, to niestety z tego zakresu brakuje zajęć. Na pewno brakuje zajęć motorycznych rozwijających stabilizację statyczną i dynamiczną, zwinność i koordynację, czucie głębokie oraz ćwiczeń prewencyjnych. Z tego co wiem, zajęcia na siłowni z odpowiednio dobranymi obciążeniami do wieku są również często pomijane. Powinno się także więcej uwagi poświęcić ruchomości stawowej i elastyczności mięśni zawodników i zawodniczek. Na szczęście coraz więcej trenerów wplata te elementy w swoje treningi.

Widziałam, że prowadzisz treningi na zgrupowaniach SOS., na czym one polegają?

Są to właśnie treningi motoryczne, które mają na celu rozwijanie właśnie między innymi tych cech, o których wspomniałem wcześniej (zwinność, koordynacja, siła, moc, szybkość, wydolność, gibkość). W swoich treningach wplatam także ćwiczenia prewencyjne, bądź poświęcam całą jednostkę treningową właśnie na prewencję. Dużo uwagi poświęcam także na rozwijanie i podtrzymywanie gibkości u zawodników i zawodniczek.

Co każdy młody sportowiec powinien robić, aby nie mieć w przyszłości żadnych problemów?

No to pytanie mógłbym wygłosić teraz wykład, ale tak w skrócie to: dbanie o swoją ruchomość (stretching) szczególnie stawów biodrowych, prawidłowe odżywianie, pamiętanie o rozwijaniu swojej motoryki, a nie tylko umiejętności siatkarskich oraz posłuszeństwo wobec trenera.